Başlangıçta: Korku Tarihi

“Korku, insan ırkının sahip olduğu en güçlü duygudur; bilinmeyenin verdiği korku ise muhtemelen bu duyguların en eskisidir. Herkesin hissettiği bir şeyle uğraşıyorsunuz; daha küçük birer bebekken karanlıktan, bilinmeyenden korkardık. Bir korku filmi yapıyorsanız, seyircinin hisleriyle oynamanız gerekir. ” (John Carpenter)

Gerilmek, korkmak ve sonra
Bir düşten, bir kabustan uyanır gibi
Gerçek yaşama dönmek,
Beyazperdedeki canavarlardan,
Sapıklardan, çılgınlardan,
Akan kanlardan,
Parçalanan vücutlardan,
Çığlıklardan ve
Ürkütücü gölgelerden kurtulup
Normal bir dünyaya dönmek…

Sinemanın henüz icat edilmemiş olduğu dönemlerden çook daha öncesinden beri insan, ani bir şok yaratan büyük heyecanlardan ve korktuğumuzda yaşadığımız o uzayan endişeden hep hoşlanmıştır. Hayalet hikayeleri okumaktan, kamp ateşinin başında korkunç masallar anlatmaya kadar, bir şekilde korkularımızla oynamaktan tuhaf bir zevk aldığımızı görebiliriz.

1800’lerin ortalarında yaşamış bir korku yazarı olan Edgar Allen Poe, hala günümüz korku romanlarının babası olarak biliniyor. Hikayeleri, toplumlar ve sosyal tutumlar değişse bile insanların korkularının aynı kaldığını kanıtlıyor ve bugün bile dünyadaki korku filmi yönetmenlerine ilham kaynağı oluşturmaya devam ediyor.

Sinemanın ilk ortaya çıktığı zamanlarda, ilk korku filmlerinin vampir, kurt adam ve canavarlar gibi eski folklora ait karakterler üzerine kurgulanması da akıllarda bu düşüncelerin olduğunu gösteriyor. Bu akım, çok daha fazla dehşet içeren kanlı testere filmlerinin, sonunda bu film türüne hakim olduğu 1970’li yıllara kadar devam etti.

Korku sineması tarihi bölümlerimizde korkunun, çekilen ilk korku filminden başlayarak günümüze kadar yıllar içerisinde nasıl değiştiği anlatılmaktadır.